చెరలో ఉంచబడినట్టు … (గలతీ 3:23)
గతించిన కాలంలో దేవుడు ధర్మశాస్త్రం అనే శిక్షకుని క్రింద మనిషిని ఉంచి దానిద్వారా విశ్వాసానికి దారి సిద్ధపరిచాడు. ఎందుకంటే ధర్మశాస్త్రం మూలంగా మనిషి దేవుని న్యాయవిధిని తెలుసుకుంటాడు. దాని మూలంగా తన నిస్సహాయతను గ్రహిస్తాడు. ఆ తరువాతే దేవుడు చూపిన విశ్వాసమార్గాన్ని సంతోషంగా అనుసరించగలడు.
దేవుడు ఇప్పటికీ మనలను విశ్వాసంలో బంధిస్తూ ఉంటాడు. మన మనస్తత్వాలూ, పరిస్థితులూ, పరీక్షలూ, నిరాశలూ.. ఇవన్నీ మనలను నలుమూలల నుండీ కట్టివేసి, విడిపించుకోవడానికి ఏకైక మార్గమైన విశ్వాసమార్గం వైపుకు మనం మళ్ళేలా చేస్తాయి.
మోషే మొదట్లో తన స్వశక్తిచేత, అధికారాన్ని, హింసనీ ప్రయోగించి తన ప్రజలను విమోచించాలని చూశాడు. దేవుడు అతణ్ణి 40 సంవత్సరాలు అరణ్య ప్రదేశంలో బంధించి ఉంచాడు. అప్పుడే మోషే దైవకార్యాలు చెయ్యడానికి సమర్థుడయ్యాడు.
పరిశుద్ధాత్మ పౌలు, సీలలను ఐరోపాలో సువార్త చెప్పమని ఆదేశించాడు. వాళ్ళు ఫిలిప్పీకి చేరుకున్నారు. కొరడా దెబ్బలు తిన్నారు, చెరసాల పాలయ్యారు. బొండకొయ్యలో బందీలయ్యారు. కారుచీకటిలో ఆయనకు స్తుతిగీతాలు పాడారు. దేవుడు వారిని విడిపించాడు.
యోహానును పత్మసు ద్వీపానికి ప్రవాసం పంపించేశారు. విశ్వాసంతో అతడు బందీ అయ్యాడు. అలాటి బంధకాలు లేకుంటే అతడు దేవుని మహిమాన్వితమైన దర్శనాలను చూసేవాడు కాదేమో.
నీకు ఏదైనా పెద్ద ముప్పు వాటిల్లిందా? ఏదైనా గొప్ప నిరాశగాని, నష్టంగాని, చెప్పలేనంత దిగులు గాని సంభవించిందా? కష్టకాలంలో ఉన్నావా? ధైర్యం తెచ్చుకో. విశ్వాసంలో నువ్వు చెరలో ఉన్నావు. నీ కష్టాన్ని సరియైన దృష్టితో చూడు దాన్ని దేవునికి అప్పగించు. అన్ని విషయాలూ సమకూడి జరిగేలా చేసే దేవునికి కృతజ్ఞతా స్తుతులు చెల్లించు. ఎన్నో దీవెనలు పొందుతావు. సాధారణ పరిస్థితుల్లో కనిపించని దీవెనలు, సహాయమూ, దేవుని నడిపింపూ నీకు కనిపిస్తాయి. నీ చెర మూలంగా నువ్వే కాక నీ చుట్టూ ఉన్న చాలామంది గొప్ప వెలుగునూ, దీవెననూ పొందుతారు.

 

TODAY BIBLE VERSE CLICK HERE

అది నాలో లేదు  (యోబు 28:14).

ఎండాకాలపు రోజుల్లో నేననుకున్నాను, నాకిప్పుడు సముద్రం వాతావరణం, సముద్రపు గాలి అవసరమని. అయితే సముద్ర తీరానికి వెళ్ళినప్పుడు “అది నాలో లేదు” అని సముద్రం అంటున్నట్టు అనిపించింది. దానివల్ల నేను పొందగలననుకున్న మేలును పొందలేకపోయాను. కొండ ప్రాంతాలకు వెళ్తే నాకు ఆరోగ్యం చేకూరుతుంది. అనుకున్నాను. అక్కడికి వెళ్ళాను, తెల్లవారుజామునే లేచి ఎత్తయిన కొండకు ఎదురుగా సౌందర్యాన్ని పరిశీలిస్తూ ఉండగా అది నాతో చెప్పింది “అది నాలో లేదు” నాకు తృప్తినిచ్చే గుణం దానికీ లేదు. అవును, నాకు కావలసింది దేవుని ప్రేమ సముద్రాలు. నాలో ఆయన సత్యం యొక్క ఔన్నత్యాలు. అగాధం “మాలో లేదు” అని చెప్పింది. అది చెప్పింది ఆభరణాలతోను, బంగారంతోను, విలువగల రాళ్ళతోను పోలికలేని జ్ఞానం గురించే. మనలోని అశాంతి ఆయన మన నిత్యస్నేహం, ప్రేమ మన పట్ల వెల్లడి చేసినప్పుడే మనలోని అశాంతి తొలగిపోతుంది.

నా ప్రియుడు నిలిచిన అత్యున్నత శిఖర సీమలపై
గుత్తులు గుత్తులుగా పూసిన గరికపూల మైదానాల్లో
శ్వేత సింహాసనంపై కాంతిపుంజ
మహిమ మస్తక విలసన్నవ తేజుడై ఆశీనుడై
విరాజిల్లే నిత్య పరలోకం
అక్కడే నా వైభవం అక్కడే నా జీవం
లౌకిక జీవనాన్ని మధురం చేస్తూ
జీవిస్తే మేలు మరణిస్తే లాభమనిపిస్తూ
క్షమా రక్షణలకు ఆయత్తమవుతూ
తన రాచఠీవితో స్వర్గాన్ని సౌందర్యపర్చి
శక్తి శౌర్యాల వాత్సల్య మూర్తియైన
దేవునికే చేరాలి నా వింత వింత విన్నపాలు
అక్కడే నా మనసు అక్కడే నా సిరిసంపదలు
(ఇది కీ.శే. చార్లెస్ కౌమన్ గారికి అత్యంత ప్రియమైన పద్యం).

పక్షిరాజును అడవిలో ఉంచడం కష్టం. సొగసులు, సోయగాలు కురిపించే పక్షులెన్నిటినో దాని చుట్టూ చేర్చినా, అందమైన చెట్టుకొమ్మను దానికి నివాసంగా ఏర్పరచినా, దానికి ఇష్టమైన పంచభక్ష్య పరమాన్నాలను దాని ముందుంచినా వీటన్నింటి వంకా అది కన్నెత్తి అయినా చూడదు. తన విశాలమైన రెక్కలు చాపి హిమాలయ శిఖరాలపై తదేకమైన దృష్టి నిలిపి అంతరిక్షంలోకి, ఎత్తయిన గండ శిలల గూడుల్లోకి, నగ్న ప్రకృతిలోకి, బ్రహ్మాండమైన జలపాతాల హోరులో గాలి పాటలు పాడే తావుల్లోకి ఎగిరిపోతుంది. మానవ హృదయం తన రెక్కలు విప్పుకుని క్రీస్తు అనే బండమీద వాలే దాకా ఎగిరిపోతుంది. దాని నివాసం పరలోక ప్రాకారాలే. దాని ప్రయాణం నిత్యత్వంలోకే.
ప్రభువా, తరతరముల నుండి మాకు నివాసము నీవే.

దేవుడు నా యిల్లు, ఇంటికి తీసుకెళ్ళింది క్రీస్తే
చేదోడై నను తన చెంతకి పిలిచాడు
చింతలు బాపి నన్ను చేరదీసాడు.
తన అడుగుజాడల్లో నడిపించి తన్మయుణ్ణి చేసాడు
దేవుని ఇంటిలో పవిత్రతతో
ఆనందంలో స్తోత్రార్పణలో ఉంచాడు.
పరిశుద్ధ పురమా, పిల్లవాడినైన నేను
పరలోకవాసినై నీలో పవళిస్తాను

దేవుడే నా యిల్లు, గడిచిన కాలమంతా
అంతంలేని దారుల్లో అంధుడిలా నడిచాను
నాలో నేనేదో దేవులాడుకున్నాను
దరి చేర్చే దారి దొరక్క దుఃఖపడ్డాను
ఆశలు సమసి భయాలు ఆవరించి
ఏకైక మార్గం క్రీస్తులో దర్శించాను
ఆయన్ను చేరి అక్కడే నివసించాలి.
దేవుడే దయతో దీన్ని అనుగ్రహించాడు

దేవుడే నా యిల్లు, ఇప్పుడు నాకు ఆశ్రయం
శోధనలను ఎదిరించేది నేను కాదు దేవుడే
బాధలలో ఆదుకుని ఆదరించేదాయనే
దైనందిన అవసరాలకు దిక్కు ఆయనే
దేవుని బిడ్డను నేను ఆయనే నా యిల్లు
దేవా, నాలో నీవు నీలో నేనే
నీలో తప్ప అన్నిట్లోనూ మృతుడినే
సుందర సదనంలో శయనించినప్పుడు
ఇందులో అందులో ఎందులో చూసినా
అందాలు నీవే నందనం నీవే

TODAY BIBLE VERSE CLICK HERE

నాకు సమస్తమును సమృద్ధిగా కలిగియున్నది (ఫిలిప్పీ 4:18).
నా వద్ద ఉన్న తోటపని పుస్తకం ఒక అధ్యాయంలో ‘నీడలో పెరిగే పూలు’ గురించి ఉంది. తోటలో ఎప్పుడూ సూర్యరశ్మి పడని భాగాలను ఎలా ఉపయోగించాలి. అనే విషయం గురించి అందులో వ్రాసి ఉంది. కొన్నికొన్ని పూజాతులు ఇలాటి చీకటికీ,మారుమూల ప్రాంతాలకీ భయపడవట. నిజానికి అలాటి చోట్లనే అవి బాగా పుష్పిస్తాయట.
ఆత్మీయ ప్రపంచంలో కూడా ఇలాటివే ఉంటాయి. ఇహలోకపు పరిస్థితులు విషమించినప్పుడే అవి పుష్పిస్తాయి. అవి దిగులుమబ్బు కమ్మి మసకేసినప్పుడే విరబూస్తాయి. అపొస్తలుడైన పౌలు అనుభవాలు కొన్ని మనకు అర్థం కావాలంటే ఇదే మార్గం. పౌలు రోమ్లో ఖైదీగా ఉన్నాడు. అతని జీవితాశయం వమ్మయిపోయింది. అయితే ఇప్పుడే కమ్ముకుంటున్న ఈ మసక చీకట్లోనే ఆత్మ పుష్పాలు రంగులు విరజిమ్ముతూ తలలెత్తుతున్నాయి. జీవితంలో ఆ పూలు పూయడాన్ని పౌలు చూసి ఉంటాడు కాని ఇంత ఆకర్షణీయంగా కళ్లు జిగేలుమనిపించే రంగులతో విరబూయడం ఎన్నడూ చూడలేదు.
ఇంతకు ముందెన్నడూ లేనన్ని వాగ్దాన సంపదలు పౌలును ఆహ్వానిస్తున్నాయి.
ఈ సంపదల్లో క్రీస్తు కృప, ఆయన ప్రేమ, ఆయన ఇచ్చే శాంతి, ఆనందం ఇలాంటివి ఉన్నాయి. అయితే వాటి నిజస్వరూపం వాటిలో దాగియున్న మహిమ, మసక
చీకటి కమ్మినప్పుడే బయటకు ప్రకాశిస్తాయి. చీకటి లోయలే దేవుని మహిమ వెల్లడయ్యే అరుణోదయాలౌతాయి. ఈ ఆత్మీయ సిరులను పౌలు క్రమంగా సంపూర్ణంగా గుర్తించడం
మొదలుపెట్టాడు.
ఒంటరితనం బాధలు కమ్ముకున్నప్పుడే శక్తిని, నిరీక్షణను వస్త్రాల్లాగా ధరించుకొన్న స్త్రీ పురుషులెంతమందో మనకు తెలుసు. అలాటివాళ్ళను మీ ఇష్టం వచ్చిన చోట
బంధించవచ్చు. కాని వాళ్ళ సంపదలెప్పుడూ వాళ్ళతోనే ఉంటాయి. వాటిని వారినుండి వేరు చెయ్యలేము. వారికున్న సమస్తాన్నీ నాశనం చెయ్యవచ్చు. అయితే వారి ఎదుట
ఎడారి ప్రదేశం, ఒంటరితనం ఉత్సాహంతో గంతులు వేస్తాయి. అరణ్య ప్రాంతాలు గులాబీల్లా వికసించి ఆనందిస్తాయి.
ఎక్కడో ప్రతి పుష్పమూ అది సూర్యకాంతిలో అటూ ఇటూ ఊగేటప్పుడు దాని నీడ ఒక చోట పడుతూనే ఉంటుంది. ప్రతి పువ్వుకీ నీడ ఉంటుంది. వెలుగు ఉన్న చోటెల్లా నీడ కూడా ఉంటుంది.

TODAY BIBLE VERSE CLICK HERE

Coming Soon